Άκου να δεις τώρα κατάσταση…. Επιτέλους κατάφερα- οργανώθηκα, εδέησα όπως θες πες το να κάνω ντουλάπες. Πρώτη φορά φτάνει τέλος Ιουνίου για να κάνω αυτή την δουλειά. Όμως δε με ένοιαξε. Άλλες χρονιές θα με… Περισσότερα
Τρία χρόνια απόλυτης ευτυχίας! Χρόνια σου πολλά ομορφιά μου!
Μέρα γιορτινή η σημερινή για την οικογένεια μας!
Ξύπνησα με ένα τεράστιο χαμόγελο…ή μάλλον να σου πω ότι εδώ και μια εβδομάδα μετράω αντίστροφα για τη σημερινή μέρα!!! Το μικρό μας το κορίτσι σήμερα έχει γενέθλια και θα σβήσει 3 ολόκληρα κεράκια!!!
Τρία ολόκληρα κεράκια σου λέω!!!! Πότε μεγάλωσε αυτό το πλάσμα ούτε που το κατάλαβα! Πόση χαρά μας έχει φέρει αυτός ο ξανθός άγγελος……πόση ισορροπία……. πόσα μαθήματα μας δίδαξε….Αχ πόσα!!!
Η χαρά μου κάθε φορά που έχουν γενέθλια τα κορίτσια είναι απερίγραπτη!! Η μέρα αυτή δεν σηματοδοτεί μόνο τη γέννηση τους και την εξέλιξη τους στα γοητευτικά άτομα που γίνονται κάθε μέρα, αλλά είναι και για εμένα μια μέρα περισυλλογής και εσωτερικής ηρεμίας και γαλήνης…. Είναι η μέρα που με έκαναν μαμά και σήμερα συγκεκριμένα είναι η μέρα που αυτός ο μικρός ξανθός άγγελος με έκανε για δεύτερη φορά μαμά! Είναι η μέρα που στις 8 το πρωί την κρατήσαμε επιτέλους στην αγκαλιά μας και δεν την άφησα καθόλου μέχρι που έφυγα από το μαιευτήριο.
Σου είπα πριν ότι όλη την εβδομάδα μετρούσα αντίστροφα για αυτή τη μέρα! Έλεγα συνέχεια στον Λάζαρο, 4 και σήμερα, 3 και σήμερα, 2 και σήμερα! Πρώτη φορά είχα τόση ανυπομονησία χωρίς όμως άγχος. Κάθε φορά που τα κορίτσια έχουν γενέθλια κάνουμε στο σπίτι μεγάλα πάρτυ. Καλούμε φίλους, συγγενείς, μικρούς , μεγάλους, ανιματέρ τα πάντα!!! Φτάνουμε στο σύνολο 70 άτομα…. Ευτυχώς τα κορίτσια έχουν γενέθλια καλοκαιρινούς μήνες οπότε βολεύεται η γιορτή στον κήπο. Και πάλι όμως…..μιλάμε για τρελό χαμό!!! Και φτιάξε πινιάτες ( Ω ναι! Το έκανα και αυτό μια φορά), αγόρασε όοοοοολα τα διακοσμητικά, δωράκια, εκπλήξεις…..σου είπα ότι όλα τα μαγείρευα εγώ? Ε! στο λέω τώρα…..κεφτεδάκια, μάφινς pizza, μακαρόνια, σάλτσα ( πάντα ξεχωριστά…μην πας σε παιδικό παρτυ και σερβίρεις σάλτσα μαζί με τα μακαρόνια πας ντουγρού για tantrum του μισάωρου), corn dogs, σαλάτες για τους μεγάλους, τυροπιτάκια, πατατούλες, σπανακόπιτες, σαντουιτσάκια , κέικ, μπισκοτάκια ζαχαρόπαστας σε ό,τι σχήμα πρόσταζε το θέμα του πάρτυ, ζελεδάκια αρκουδάκια ( ω ναι, και αυτά εγώ τα έκανα) και φυσικά αγγουράκια -καροτάκια.
Μιλάμε για event που χρειαζόταν τουλάχιστον 1 μήνα προετοιμασίας και αναζήτησης. Φέτος λοιπόν με τις απαιτήσεις του μεταπτυχιακού μου και με κάποιες αλλαγές που έχουμε κάνει στη ζωή μας αποφασίσαμε να μην ξοδέψουμε ένα μισθό για να κάνουμε ένα πάρτυ….γιατί ναι φίλοι μου…. τα παιδικά πάρτυ τελικά σου κοστίζουν μια περιουσία! Και θα μου πεις « Μα είναι για το παιδί σου!!» « Είναι η μέρα του» « Πρέπει να νιώσει μοναδικό» και άλλα τέτοια ωραία που έλεγα και εγώ τις προηγούμενες χρονιές!!!
Καθόμασταν όμως και σκεφτόμασταν με τον Λάζαρο ότι αν είναι να ξοδέψουμε κάπου χρήματα να είναι σε εκδρομές με τα παιδιά μας φτιάχνοντας καινούριες εμπειρίες και ανοίγοντας τους ορίζοντες τους , παρά σε ένα πάρτυ 4 ωρών που το παιδί τελικά δε δίνει καμία απολύτως σημασία……Αν μπορείς να κάνεις και τα 2 τέλειο για εσένα!! Αλλά εγώ περνάω μια φάση ακραίου μινιμαλισμού, που ξοδεύω λιγότερα, αγοράζω ελάχιστα και απολαμβάνω αυτά που έχω!!!
Για να μην παρεξηγηθώ! Δε σου λέω μην κάνεις πάρτυ στο παιδί σου, πάρε σουβλάκια απέξω και πηγαίνετε για ύπνο!!! Αυτό που λέω είναι ότι η μέρα γενεθλίων των παιδιών μας είναι μια μέρα για να νιώσουν μοναδικά! ( καλό είναι να τα κάνουμε να νιώθουν μοναδικά κάθε μέρα by the way). Μια μέρα για να περάσουν καλά, να διασκεδάσουν με την ψυχή τους και να φτάσει βράδυ και να είναι ξεθεωμένα από το πολύ παιχνίδι, με βρώμικα ρούχα από το απόλυτο « δε με νοιάζει να λερώσω το καλό μου φόρεμα» κάνοντας ένα σωρό μαιμουδιές και χαρούμενα που είδαν και γιόρτασαν με τους αγαπημένους τους. Το πως, το που και το με πόσους είναι πραγματικά θέμα κάθε οικογένειας. Το πόσο καλά θα περάσει το παιδί στο πάρτυ του δεν εξαρτάται από την ποικιλία του φαγητού που θα έχεις για τους καλεσμένους σου, ούτε από το αν θα έχεις σπιτικό φαγητό ή απ’έξω , ούτε καν αν θα έχεις 10 ή 80 άτομα καλεσμένα! Σημασία έχει να περάσετε καλά όλοι, να απολαύσετε την ημέρα εκείνη και με ηρεμία να απολαμβάνεις τη θέα του παιδιού σου που μεγάλωσε και παίζει με τους φίλους του! Γιατί κακά τα ψέματα, όταν κάνεις τόσο μεγάλα πάρτυ και είσαι οικοδέσποινα σπανίως έχεις την πολυτέλεια να κάτσεις και να απολαύσεις τον καφέ σου χαζεύοντας το μικρό σου θαύμα που μεγάλωσε! Συνήθως τρέχεις από εδώ και από εκεί να σερβίρεις, να μαζέψεις κλπ….σου κλείνω το μάτι γιατί ξέρω ότι με καταλαβαίνεις απόλυτα!
Ίσως λοιπόν για αυτό φέτος ήμουνα τόσο ήρεμη, περίμενα με τέτοια χαρά τα γενέθλια της Α. Γιατί φέτος θα τα γιορτάσουμε απλά, με ένα χαλαρό πικ νικ στο πάρκο, με λίγους φίλους που επέλεξαν τα παιδιά, με πίτσες απ’ έξω και κάποια λίγα σπιτικά δικά μου ( Ε, να τα αγοράσω όλα απ’ εξω μην περιμένεις ακόμα…..baby steps φίλοι μου), με προετοιμασία μιας εβδομάδας (αντί του 1 μήνα) και με χρήματα που έτσι καταφέραμε και αποταμιεύσαμε και πήγαμε το 3ήμερο που μας πέρασε σε ένα φανταστικό ξενοδοχείο με πισίνες και δραστηριότητες που τα παιδιά λάτρεψαν, εμείς ερωτευτήκαμε και το ένιωσα να σου πω σαν ένα προσωπικό δώρο στην οικογένεια μας…ένα pre birthday event θα το έλεγα!!! Don’t buy things, do things…Ε αυτό ακριβώς!
Έτσι λοιπόν με αυτή την απόλυτη χαρά και πληρότητα που έχω φέτος θα μοιραστώ μαζί σου ένα μέρος από ένα γράμμα. Ένα γράμμα που έγραψα και διάβασα για την Α. μας την ημέρα που γιορτάσαμε το όνομα της aka στην τελετή ονοματοδοσίας της ανάμεσα σε φίλους και συγγενείς!!!
___________________________________________________________________________
Γράφοντας ένα γράμμα με ευχές για το παιδί μου! Εύκολο σκέφτηκα! Τί να θέλει μια μητέρα για τα παιδιά της? Υγεία? Σίγουρα! Ευτυχία? Ε, ναι! Φυσικά! Να είναι πάντα γελαστή και χαρούμενη? Ε ναι! Και από αυτό ! και πόσα όμως ακόμα θέλω να σου ευχηθώ σε μια παράγραφο!!! ( καλά, δεν έγραψα μια παράγραφο μόνο…. ας μην κοροϊδευόμαστε)
Σου εύχομαι λοιπόν Α. μου, φωτεινό μου πλάσμα που όνομα πιο ταιριαστό δε θα μπορούσαμε να σου χαρίσουμε, να γελάς πάντα και να γελάς πολύ! να γελάς με όλη σου την καρδιά και να φωτίζεται όλος ο κόσμος!
Να ονειρεύεσαι! Μπορείς να ονειρεύεσαι ο,τι θες όσο άπιαστο και φαντάζει! Μόνο όταν κάτι το ονειρευτείς μπορείς και να το φτάσεις! Γιατί αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς λένε κάποιοι και εγώ θα συμφωνήσω μαζί τους!
Να αγαπάς πολύ! να ανοίγεις τα συναισθήματα σου για τους ανθρώπους που επιλέγεις δίπλα σου και να τα βιώνεις με ένταση και ενθουσιασμό!
Να είσαι μόνιμα ερωτευμένη! Με τη ζωή , με τους ανθρώπους, με τα πάντα!
Να έχεις πάντα μάτια και αυτιά ανοιχτά για νέους ορίζοντες και νέα γνώση.
Να μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι για εσένα αλλά ταυτόχρονα να νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπο σου και να πράττεις πάντα με ενσυναίσθηση!
Να έχεις πάντα την αυτοπεποίθηση να ακολουθείς τον δικό σου δρόμο ακόμα και όταν οι άλλοι δείχνουν στην αντίθετη κατεύθυνση. Και ας κάνεις λάθος, δεν πειράζει……γι’ αυτό είμαστε πάντα εμείς εδώ! Να σε καμαρώνουμε να μεγαλώνεις, να εξελίσσεσαι, να ανθίζεις!
Και να θυμάσαι! Τα πλοία στο λιμάνι είναι ασφαλή, αλλά δεν φτιάχτηκαν για να είναι εκεί! Σου εύχομαι λοιπόν να πλέεις πάντα σε νερά ασφαλή και με σύνεση, και για τα καλά και για τα λιγότερο καλά να ξέρεις ότι υπάρχει και ο φάρος στο λιμάνι να φωτίζει τον δρόμο όταν νιώθουμε χαμένοι!!! Αυτός ο φάρος είμαστε εμείς Α μου! Και όπως ο φάρος, είμαστε πάντα δίπλα σου, σταθεροί, αμετακίνητοι γεμάτοι αγάπη και κατανόηση για ό,τι χρειαστείς!
Σου ευχόμαστε λοιπόν καλές πλεύσεις!
___________________________________________________________________________
Σας αποχαιρετώ εορταστικά λοιπόν για σήμερα! Βρείτε τους τρόπους να περνάτε καλά με τα παιδιά σας, έξω από τα στεγανά και αυτά που οι άλλοι υπαγορεύουν ως σωστά ….Αυτό άλλωστε δεν διδάσκουμε και στα παιδιά μας???
Να είσαι καλά.
Breath in – breath out and let go!!
……………….find your own parETTYng ways to celebration!!!
«Μαμά είμαι γκέι» Ε και ?!!!
Σήμερα θα σε ξεκινήσω μουσικά….
Πριν διαβάσεις το σημερινό μου ποστ θα σου έλεγα αν θες να δεις πρώτα το βιντεάκι που σου έχω πιο πάνω!
Είναι ένα τραγούδι που τελευταία ακούω στο repeat. Έχει ένα ρυθμό που διαπερνά το σώμα μου κάθε φορά που θα το βάλω και θα αρχίσω να το χορεύω μέσα στο σπίτι με όποιον βρω εύκαιρο…..
Μετά από τις 342 φορές που το άκουσα είπα να καθίσω να δω και το video clip. Ricky Martin ο τραγουδιστής και αν και ποτέ δεν ήταν του γούστου μου ως άντρας πρώτη φορά τον είδα και σκέφτηκα « είναι πολύ σέξυ αυτό το αγόρι τελικά».
Έχω τολμήσει να κάνω το αντίστοιχο σχόλιο και για άλλους ομοφυλόφιλους άντρες σε συζητήσεις με παρέες και η πιο συνήθης απάντηση είναι « Ε σιγά τον άντρα!! Καταρχάς είναι γκέι. Που τον είδες εσύ τον άντρα ?» (σε πολλή ελεύθερη μετάφραση τώρα σου μεταφέρω τι ακούω συνήθως, γιατί όπως αντιλαμβάνεσαι η γλώσσα που χρησιμοποιείται σπανίως είναι τόσο ευγενική).
Δε θέλω να συζητήσουμε σήμερα για τον καλλιτέχνη Ricky Martin. Μπορεί να σου αρέσει, μπορεί και όχι. Ούτε να σχολιάσουμε αν είναι ή όχι ωραίος και σέξυ και ο,τι άλλο θες…… Γούστα είναι αυτά …….
Σκεφτόμουνα όμως πως για 10 ολόκληρα χρόνια που ήταν στην πρώτη γραμμή από το Livin’ la vida loca ( σχολείο ήμουνα τότε αλλά ας μείνει μεταξύ μας αυτό) έκρυβε τη σεξουαλική ταυτότητα. Τον ρωτούσαν σε συνεντεύξεις και απαντούσε πάντα διπλωματικά. Αν δεν έχεις ακόμα σοκαριστεί σε προτρέπω να διαβάσεις ξανά τις 2 τελευταίες προτάσεις…..
Τον ρωτούσαν με ποιόν κοιμάται στο κρεβάτι του και αυτός απαντούσε ίξης αφίξεις. Το διανοείσαι? Ότι ξαφνικά αποφασίσαμε ότι είναι εντάξει να ρωτάμε τον καθένα τι κάνει και με ποιόν στο κρεβάτι του και να ασκούμε και κριτική μετά από πάνω αν μας φαίνεται ηθικό ή όχι !
Θα μου πεις είναι δημόσιο πρόσωπο και οι θαυμαστές θέλουν να μάθουν τα πάντα για αυτόν. Αν είναι αυτός ο λόγος γιατί αυτή η ερώτηση δεν γίνεται ποτέ σε ετερόφυλους άντρες? Και όταν γίνεται μια τέτοια ερώτηση συνήθως γίνεται για να απαντήσει ο άλλος ότι έχει πάει και με 2000 γυναίκες (σιγά ρε μεγάλε) και οι υπόλοιποι να πούμε « ΟΥΥΥΥΥ!!!Τι άντρας Θεέ μου!!!» Λες και ο ανδρισμός ορίζεται από τον αριθμό των σεξουαλικών επαφών με διαφορετικά άτομα…….
Πρόσφατα ένα άτομο από το φιλικό μου περιβάλλον μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε σχέση με άτομο του ίδιου φύλου με εκείνο για 2 ολόκληρα χρόνια και δεν το είχε πει σχεδόν πουθενά. Με έπιασε εξ’ απήνης η αλήθεια είναι γιατί το συγκεκριμένο άτομο όσα χρόνια το ξέρω είχε σχέσεις με άτομα του αντίθετου φύλου. το αυθόρμητο σχόλιο μου ωστόσο ξέρεις ποιο ήταν « Ε και?». Ειλικρινά….Ε και? Και τι σημασία έχει αν είσαι με άντρα ή γυναίκα. Με μεγαλύτερο ή μικρότερο από εσένα…… προσωπικά αυτά τα δημογραφικά στοιχεία με αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Αναρωτιέμαι πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας αν την ενέργεια που καταναλώναμε στο να αναλωνόμαστε στο ποιος είναι γκέι και ποιος στρέιτ και πόσα δικαιώματα μπορεί να έχει, την διοχετεύαμε σε πράξεις αγάπης, ευγένειας και αποδοχής.
Ζούμε σε έναν κόσμο που αντί να πηγαίνει μπροστά πηγαίνει πίσω…..
Μόλις διάβασα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και βασανισμού ομοφυλόφιλων στην Τσετσενία το είπα στο Λάζαρο και δε με πίστευε. Μου λέει « έλα ρε! Που το διάβασες. Αποκλείεται. Δες σε κανένα σοβαρό site». Και είδαμε και σε σοβαρά site και προκόψαμε…. Θα βιαστείς να σκεφτείς ότι « Ε καλά! Αυτά δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ εδώ».
Και θα σε ρωτήσω, αλήθεια? Αλήθεια πιστεύεις ότι η πολιτισμένη Δύση φέρεται καλύτερα στους γκέι? Ναι φυσικά, εμείς δεν έχουμε στρατόπεδα, δεν τους βασανίζουμε και δεν τους αφήνουμε να πεθάνουν. Αλλά πόσο καλύτερη κοινωνία έχουμε διαμορφώσει που το φιλαράκι μου δεν είπε τίποτα για τη σχέση του? Ή ο Ricky Martin για τη δική του. Ή ο Φώτης Σεργουλόπουλος για τη δική του….και η λίστα δεν τελειώνει.
Τι κοινωνία έχουμε διαμορφώσει που ο γκέι δεν μπορεί να κυκλοφορήσει πιασμένος χέρι χέρι με τον-την σύντροφο του στο δρόμο χωρίς να ακούει ψου ψου ψου από τους γύρω?
Πόσο πιο φιλελεύθεροι μπορούμε να αυτοαποκαλούμαστε όταν για να κοροϊδέψουμε κάποιο αγόρι που δεν έχει σωματική δύναμη του λέμε « Αχαχαχα!! Ρίχνει σαν γκέι ρε αυτός» ( καλά και ρίχνει σαν κορίτσι λένε εξίσου συχνά αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης)
Αλήθεια, πόσοι γάμοι γίνονται ακόμα και σήμερα από γκέι που για να μην απογοητεύσουν την οικογένεια τους, που είναι σε σύγχυση με την ταυτότητα τους, που θέλουν να είναι κοινωνικά αποδεκτοί και αρεστοί αποφασίζουν να κάνουν γάμους και οικογένειες και παράλληλα να διατηρούν δεύτερες απόκρυφες ζωές που τους εκπληρώνουν τα πραγματικά τους θέλω και ανάγκες?
Και πόσο σοκαριστικό είναι ότι ζούμε μέσα σε τέτοιες κοινωνίες και τις θεωρούμε και προοδευτικές!
« Μα θα τους δουν τα παιδιά μας!!! Τι θα πω εγώ στο γιο μου που θα δει 2 μαντραχαλάδες να φιλιούνται δηλαδή. Σπίτι δεν έχουν?» ( απόσπασμα από τις άπειρες συζητήσεις που έχω βρεθεί να εκφράζω το αυτονόητο)
« Ναι φυσικά και έχουν! Αλλά δεν έκαναν και τίποτα το τρομερό.»
« Ε πως δεν έκαναν καλέ! Φιλιούνται μπροστά σε όλους»
« Εμένα πάντως πιο πολύ με ενοχλεί η θέα της κυρίας απέναντι…. Να εκείνης, που μόλις βγήκε από την εκκλησία για να κοινωνήσει και …να να…μόλις κλώτσησε το σκυλάκι…..το είδες?»
« Τί λες παιδί μου τώρα? Ποιος νοιάζεται για το βρομόσκυλο (!!) Στο παιδί μου τί θα πω μου λες? Τι ανωμαλίες είναι αυτές !!»
Και κάπου εδώ μπαίνουμε στη ζώνη του λυκόφωτος. Γιατί θέλω τόσα πολλά να πω και έχει τόσο λίγο νόημα….
Ονειρεύομαι έναν κόσμο που θα είμαστε όλοι ίσοι.
Έναν κόσμο που αν θα είσαι γκέι ή στρέιτ δε θα έχει καμία σημασία.
Έναν κόσμο που θα διδάσκουμε στα παιδιά μας να αγαπάνε τον άλλον πριν τους μάθουμε μαθηματικά και γραμματική.
Έναν κόσμο που όταν θα μιλάμε για αγάπη δε θα εννοούμε μόνο την αγάπη προς το συνάνθρωπο μας, αλλά θα μιλάμε και για την αγάπη μας για τα ζώα, τη φύση το εαυτό μας τον ίδιο.
Έναν κόσμο που το να σέβεσαι το διαφορετικό θα είναι απαραίτητο προσόν για να περάσεις στην επόμενη πίστα.
Έναν κόσμο που ο ανδρισμός και η μπέσα δε θα ορίζεται από το πόσους ετερόφυλους συντρόφους έχει ο άλλος στη ζωή του.
Έναν κόσμο που δε θα χρειάζεται να κρύβω την αγάπη μου πίσω από κλειστές πόρτες…. Γιατί το μεγαλύτερο μάθημα στη ζωή είναι το « just to love and be loved in return». Δεν το λέω εγώ. Το Moulin Rouge το λέει, δες και καμία ταινία, όλα εγώ πια!!
Τα παιδιά για να μεγαλώσουν θέλουν αγάπη. Για να ανθίσουν χρειάζονται ελευθερία. Αν αφήσουμε τα παιδιά μας να διαλέξουν ελεύθερα τι θα κάνουν, ποιοι θα είναι, τί θα τρώνε, που θα ζούνε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα ζουν μια ζωή όπως τους αξίζει. Ευτυχισμένη και γεμάτη!
Μην ξεχνάς! Τα παιδιά μας χρειάζονται γονείς που τα αγαπάνε άνευ όρων, που αντέχουν τον καλό αλλά και τον κακό τους εαυτό και που τα αποδέχονται όπως είναι. Είχες όνειρα για το παιδί σου πριν γεννηθεί και το άτιμο γεννήθηκε και είναι διαφορετικό από τις προσδοκίες σου. Shit happens που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι…. ξέρεις αυτοί που τους έχουμε φλομώσει με στερεότυπα περί σεξουαλικού προσανατολισμού. Breath in- breath out and let go! Είναι το μότο μου…..
Δοκίμασε το…βοηθάει πολύ!!
Μην ξεχνάς! Μπορείς να με ακολουθήσεις και στο Instagram για τα καθημερινά μας μοιράσματα πατώντας ΕΔΩ.
Να είσαι καλά.
…………cause parETTYng preaches unconditional love!
Είμαι η Έττυ, είμαι vegan και είμαι καλά!
Αγαπημένο μου παρεάκι…επέστρεψα!!!
Όχι δεν είχα πάει πουθενά, αλλά με τόσο καιρό που έχω να σας γράψω θα μπορούσα κάλλιστα ( γκουχ γκουχ). Να τα λέμε και αυτά!
Εδώ ήμουνα, πρώτα έκανα μια μικροεπέμβαση ρουτίνας, τίποτα σπουδαίο, αλλά έμειναν όλα πίσω, ξεκίνησα πάλι να γυμνάζομαι συστηματικά, ξεκίνησα μια πρακτική που κάνω σε σχολεία κάποια πρωινά, έφτασε το τέλος του τετραμήνου και ο όγκος των εργασιών που έχω και το διάβασμα που μου απομένει αρκούν για να θέλω να κλείσω ένα one way ticket σε εξωτικό προορισμό ( ενώ αν δεν τα είχα θα έλεγα όχι σε μια τέτοια προοπτική και καλά), τα κορίτσια μεγαλώνουν με απίθανους ρυθμούς και η επιθυμία μου να είμαι μαζί τους να ρουφάω κάθε στιγμή διπλασιάστηκε, έτρεξα στον Ημιμαραθώνιο και την άλλη εβδομάδα ξανατρέχω στο Colour Day run ( 5 χλμ μη φανταστείς) και φυσικά κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά βγήκα σαν παιδί και εγώ με τον Λάζαρο αλλά και με τις φίλες μου αρκετά βράδια ( ξέρεις….αυτές οι έξοδοι που σου δίνουν δύναμη και ενέργεια για όλα τα παραπάνω) περνώντας καταπληκτικά.
Ε με τούτα και με κείνα πέρασε ένας μήνας ( ε ντροπή δηλαδή) χωρίς να έχουμε την επικοινωνία μας ! Και μου έλειψε να σας είμαι ειλικρινής. Είδα, άκουσα και αισθάνθηκα πολλά που θέλω να μοιραστώ μαζί σας αλλά σήμερα θα σας μιλήσω για κάτι καινούριο.
Κάτι που όσοι με ακολουθείτε στο instagram το ξέρετε ήδη. (Για να με ακολουθήσεις και εσύ πάτα ΕΔΩ). Τα τελευταία 15 χρόνια ασχολούμαι πολύ με το Well being. Γυμναζόμουνα πάντα σχεδόν καθημερινά, πάντα πρόσεχα τα γεύματα μου να είναι υγιεινά μαγειρεμένα αλλά και νόστιμα ταυτόχρονα ( δεν ήμουνα ποτέ η κοπέλα του νερόβραστου λαχανικού με ψητό φιλέτο για διατροφή) και γενικά πάντα έψαχνα νέα μονοπάτια που θα με πήγαιναν σε νέες εμπειρίες.
Αυτό σε συνδυασμό με την φύση του μυαλού μου που μου προστάζει να μην εφησυχάζομαι σε γνώσεις ετών και πάντα να προκαλώ τον εαυτό μου με οδηγήσαν στην απόφαση να γίνω vegan. Καταλύτης σε αυτή την απόφαση η μεγάλη μου κόρη για ακόμα μια φορά….
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Κατ’ αρχήν . Τί είναι vegan ? Vegan είναι αυτός που η διατροφή του εξαιρεί οτιδήποτε ζωικό και οποιοδήποτε παράγωγο του. Αυτό σημαίνει ότι δεν τρώω κρέας, κοτόπουλο, ψάρι αλλά ούτε γαλακτοκομικά , αυγά και μέλι ( αυτό εγώ προσωπικά ακόμα το ψάχνω). Αυτό συμβαίνει γιατί ως φιλοσοφία είναι αντίθετη με τον βασανισμό των ζώων αλλά και γιατί η παγκόσμια κτηνοτροφία καταστρέφει το περιβάλλον πολύ πιο γρήγορα από το καυσαέριο και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αρκεί να σου πω ότι για να παραχθεί ένα burger καταναλώνονται 660 γαλόνια νερό. Δες το ντοκιμαντέρ Cowspiracy και θα καταλάβεις…όλα εγώ πια!!
Τί τρώω, θα με ρωτήσεις τώρα. Ε λοιπόν να σου πω ότι τρώω τα πάντα. Λαχανικά, όσπρια, σιτηρά, φρούτα και ξηρούς καρπούς. Είναι ένας εξαιρετικά υγιεινός τρόπος διατροφής που αν ακολουθηθεί σωστά δεν είναι καθόλου φτωχότερη από την διατροφή των παμφάγων.
Τα οφέλη της συγκεκριμένης διατροφής θα σας τα λέω σιγά σιγά με τις συνταγές που θα σας δείχνω για να ζηλέψετε και εσείς το πόσο ωραία και νόστιμη είναι αυτή η κουζίνα.
Τώρα θέλω να σας πω 2 λόγια για την επιλογή μου. Θα πάρω ως έναυσμα ερωτήσεις που μου έχουν κάνει φίλοι όλον αυτόν τον καιρό .
Πρώτα όμως θα σας πω για το πως η μεγάλη μου κόρη λειτούργησε ως το σημείο μηδέν για εμένα και είπα τέλος!
Στην Α. από ενός έτους που τρώει στέρεες τροφές της λέμε με ειλικρίνεια « σήμερα θα φάμε γουρουνάκι, ή σήμερα θα φάμε αγελάδα». Έτσι έχει μάθει και παραγγέλνει στο σουβλατζίδικο « 2 καλαμάκια γουρουνάκι παρακαλώ» ( κόκαλο ο σερβιτόρος). Φέτος άρχισε να έχει διάφορες ανησυχίες γύρω από το θάνατο « που πάμε όταν πεθαίνουμε», « μαμά πότε θα πεθάνεις?», « εγώ δε θα πεθάνω ακόμα» « ο μπαμπάς κάνει γυμναστική για να μην πεθάνει » και τέτοια. Επίσης η Α. είναι ένα παιδί με φοβερές ευαισθησίες για τα ζώα και το περιβάλλον. Αρκεί να σου πω οτι φέτος όταν χιόνισε, πήγαινε έξω στα φυτά και τα « ελευθέρωνε από το χιόνι για να μην κρυώνουν». Έτσι λοιπόν φέτος άρχισε να ρωτάει πριν φάει το μοσχαράκι λεμονάτο « Ναι, μαμά, η αγελάδα πέθανε πριν τη φάμε, ε?» Εεεεεεεε!!! Ξεροκαταπίνω λοιπόν και σκέφτομαι ότι εφόσον δεν μπορώ να πω την αλήθεια στο παιδί μου για το πως φτάνει το κρέας στο πιάτο μας, κάτι πολύ λάθος κάνουμε σε αυτόν τον πλανήτη. Γιατί από τα παιδιά μαθαίνεις την αλήθεια. Αν δώσεις σε ένα μωρό ένα καρότο και ένα κουνελάκι, θα φάει το καρότο και θα χαϊδέψει το κουνελάκι. Αυτό είναι το ένστικτο μας από παιδιά.
Ας πάμε όμως και στις ερωτήσεις.
Η κλασσική ερώτηση είναι « Μα καλά ρε παιδάκι μου και εσυ! Vegan! Υπερβολή! Γιατί δεν γινόσουνα πρώτα vegetarian και ας πήγαινες μετά στα hardcore » ( να σου πω γρήγορα ότι η διαφορά του vegetarian από τον vegan είναι ότι ο vegeterian απέχει από τα ζωάκια αλλά καταναλώνει τα παράγωγα τους, γαλακτοκομικά και αυγά)
Απάντηση- Το να είσαι vegan είναι στάση ζωής στην πραγματικότητα. Απέχεις από όλες αυτές τις τροφές όχι μόνο επειδή όλα τα υπόλοιπα που καταναλώνεις είναι πολύ πιο υγιεινά. Δεν είναι πρόγραμμα διατροφής ή δίαιτας. Είναι μια στάση ζωής απέναντι στο βασανισμό των ζώων αρχικά. Αυτό σημαίνει ότι πίνοντας ένα ποτήρι γάλα, μπορεί να μη συμβάλλω στη σφαγή της αγελάδας, συμβάλλω όμως στην απάνθρωπη, επίπονη και αδιανόητη διαδικασία παραγωγής γάλακτος. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί είναι φρίκη και ο σκοπός μου δεν είναι να γίνω η ακραία ακτιβίστρια που σου φωνάζει « Δολοφόοοονος» την ώρα που έχεις ανοίξει το στόμα σου να απολαύσεις το steak σου! Σέβομαι απόλυτα τον καθένα ξεχωριστά. Απλά για τη δική μου λογική εφόσον διαφωνώ κάθετα με τη θανάτωση ζωών για να τα τρώμε για ευχαρίστηση διαφωνώ επίσης κάθετα με το να στηρίζω πρακτικές που συμβάλουν στο βασανισμό τους. Για εμένα όσο απάνθρωπο είναι να κόβουν τα αυτιά από τα σκυλιά και να τους βάζουν φωτιά ανεγκέφαλοι, άλλο τόσο αδιανόητο μου είναι να βασανίζω τις αγελάδες και τα γουρουνάκια. Μπορεί να μεγαλώνουμε σε έναν πολιτισμό που μας έμαθε ότι είναι αποδεκτό να φας κουνέλι, αλλά όχι την γάτα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και σωστό.
Δεύτερη ερώτηση- «Και από που θα παίρνεις ασβέστιο και πρωτεΐνη? »
Απάντηση- η συγκεκριμένη διατροφή είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Ασβέστιο μπορούμε να πάρουμε από πολλές μη ζωικές τροφές, όπως τα χόρτα, το σπανάκι, οι σπόροι chia, το ταχίνι και τα αμύγδαλα. Όσο για την πρωτεΐνη μια λέξη θα σου πω….όσπρια και μανιτάρια ( εντάξει σου είπα 2 γιατί είμαι χουβαρντού). Εν τω μεταξύ, εσύ που με ρωτάς που ακόμα πίνεις το γάλα σου για να πάρεις το ασβέστιο σου, αλήθεια, ψάξτο λίγο! Just saying!
Τρίτη -και τελευταία- ερώτηση- Αν θες να λέγεσαι κανονική vegan τότε πρέπει να μην χρησιμοποιείς τίποτα δερμάτινο ( για ευνόητους λόγους), να μην χρησιμοποιείς πλαστικά (γιατί είπαμε vegan σημαίνει να ακολουθείς ένα lifestyle φιλικό προς το περιβάλλον) και να μην πετάς σκουπίδια( όλοι ξέρουν σήμερα για την κομποστοποίηση #not άλλωστε).
Απάντηση- δε θα επεκταθώ πολύ σε όλα αυτά γιατί θα γράφω για ώρες. Για τα δερμάτινα θα σου πω πως ναι, δε θα επιδιώξω να αγοράσω τίποτα καινούριο δερμάτινο, αλλά όταν μέχρι και τα αθλητικά μου παπούτσια είναι δερμάτινα δε θα μπω στη διαδικασία να φοράω μόνο πάνινα. Ναι, εννοείται ότι χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν λιγότερο πλαστικό. Και όχι, δεν κάνουμε τα σκουπίδια μας κομποστ.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά κλείνοντας?
Η απόφαση μου να γίνω vegan είναι πολυδιάστατη, είναι αυτό που εγώ μέσα μου νιώθω σωστό, είναι η δική μου λογική ότι όταν λέω κρίμα για ένα ζωάκι που βασανίζεται και για το άλλο δε βαριέσαι, δε μου κουμπώνει το παζλ. Είναι ο δικός μου τρόπος να συμβάλλω όσο μπορώ στη διάσωση του πλανήτη. Είδες τι σου είπα.
Όσο μπορώ.
Και αυτή είναι και η φιλοσοφία της ζωής μου γενικότερα. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Έτσι όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα είναι πως το κάθε τι που προσφέρει ο καθένας είναι κέρδος. Εάν κάνουμε τα πάντα άπιαστα, θέτοντας ένα σωρό κανόνες για όλα αυτά που πρέπει να κάνει κάποιος για να πάρει το vegan δίπλωμα του τότε απλά θα φαινόμαστε γραφικοί και κανείς δε θα θέλει να ακολουθήσει αυτό τον τρόπο ζωής. Είναι όπως όταν κάποιος κωλυσιεργεί για να αρχίσει γυμναστήριο γιατί περιμένει τις τέλειες συνθήκες για να αρχίσει και τελικά δεν πάει ποτέ. Ενώ αν ξεκινήσει με μια μέρα και μετά την χάσει την επόμενη προπόνηση, δεν αυτομαστιγωθεί και ξαναπάει την επομένη με ηθικό ακμαίο τότε πιο εύκολα θα την εντάξει τη γυμναστική στη ζωή του. Έτσι και με το vegan lifestyle , σιγά σιγά ο καθένας ξεκινά μια συναρπαστική διαδρομή και πάει μέχρι εκεί που θέλει.
Μπορεί εμένα ένας hardcore vegan ακτιβιστής να με απορρίψει ως mainstream vegan, όπως και εγώ μπορώ να αρχίσω να λέω σε όποιον καταναλώνει κρέας και τυρί ότι είναι απαίδευτος και απάνθρωπος. Ή μπορούμε όλοι μαζί να αποφασίσουμε ότι ο καθένας μας είναι διαφορετικός, ο καθένας μας αγωνίζεται κάθε μέρα απέναντι στους δικούς του δαίμονες και να έχουμε περισσότερη κατανόηση και λιγότερη κριτική. Η επιλογή δική σας….Εγώ θα κλείσω τα μάτια και θα ονειρευτώ έναν κόσμο με ανθρώπους από τη δεύτερη κατηγορία…!!!
Θα χαρώ πολύ να μου στείλεις τα σχόλια σου
Μπορείς να με ακολουθήσεις στο instagram πατώντας ΕΔΩ. Εκεί καθημερινά θα παίρνεις ιδέες για καινούριες γαστρονομικές vegan διαδρομές.
………..cause parETTYng is the new vegan mum on the blog-block….
Για αυτούς και άλλους τόσους λόγους Σ’ αγαπώ
Εντάξει…Μπορώ να βγω? Τελείωσαν οι εορτασμοί του έρωτα και του πάθους?
Θα σου πω κάτι σήμερα που μπορεί να σε εκπλήξει…..όσο είμαι φαν του έρωτα, της αγάπης και του ρομαντισμού άλλο τόσο όσο μεγαλώνω ειδικά, δε μου αρέσει η γιορτή των ερωτευμένων…. Καθόλου.
Αντιφατικό?
Όχι και τόσο! Η γιορτή αυτή είναι για εμένα πάντα, το αντίθετο του έρωτα όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι και ονειρεύομαι!
Είναι γεμάτη με κακοφτιαγμένα κουκλάκια που κρατάνε στην αγκαλιά τους κακόγουστες καρδούλες και γράφουν ένα μήνυμα τυποποιημένο και γλυκανάλατο….
Τι σχέση αυτό με τον έρωτα? Ο έρωτας εξ ’ορισμού μέσα του έχει την καλαισθησία!
Τι σχέση έχουν οι κόκκινες καλοσχηματισμένες καρδιές μαξιλαράκια με τις καρδιές 2 ανθρώπων στον έρωτα που μαζί πορεύονται, αναμετρώνται ενίοτε και εξελίσσονται σε κάτι καινούριο, μοναδικό για το κάθε ζευγάρι?
Στο γάμο μας για τον πρώτο μας χορό επιλέξαμε να χορέψουμε το Your song του Elton John. Ήταν το πρώτο τραγούδι που μου αφιέρωσε ποτέ το αγόρι αυτό που με μάγεψε με την πρώτη ματιά.
Και είπα στον dj ( του γάμου μας ντε) » Ρε συ! Είναι μεγάλο αυτό το τραγούδι για να το χορέψουμε στον γάμο. Θα βαρεθεί ο κόσμος»
Μεγάλο????
Πέρασαν τα 4 λεπτά χωρίς να το καταλάβω….
Και τα 8 χρόνια να δεις.
Ίσως επειδή ποτέ δε με άφησες από την αγκαλιά σου….
Ίσως επειδή μεγαλώσαμε και μαζί με εμάς μεγάλωσε και η αγάπη μας….
Ίσως επειδή μου κράταγες το χέρι σφιχτά όταν εγώ στο έσπρωχνα μακριά…και εσύ δεν το άφηνες γιατί έβλεπες ότι αν μου το αφήσεις θα πνιγώ.
Ίσως επειδή από την πρώτη μέρα που είμαστε μαζί βάλαμε το « Εμείς» πρώτο από το
« Εγώ»
Ίσως επειδή είσαι ο καλύτερος μπαμπάς που έχω δει ποτέ μου.
Ίσως επειδή πέρυσι όταν όλος ο κόσμος μας κατέρρευσε εμείς κρατήσαμε ο ένας τον άλλον γερά και αντέξαμε να έρθουμε πιο κοντά.
Ίσως επειδή ακόμα αναζητώ το βλέμμα σου μέσα στο πλήθος γιατί με γεμίζει ευτυχία!
Ίσως επειδή ακόμα και σήμερα, μετά από όλα αυτά που έχουμε περάσει, συνεχίζω να γελάω μαζί σου όπως τότε, στα πρώτα μας ραντεβού, θυμάσαι?
Για όλα αυτά και ακόμα περισσότερα βρίσκω πολύ λίγη την γιορτή των ερωτευμένων.
Γιατί καμιά κάρτα με ένα τετριμμένο ποιηματάκι δεν μπορεί να βάλει σε λόγια τον μοναδικό έρωτα 2 ανθρώπων!
“And you can tell everybody this is your song
It may be quite simple but now that it’s done
I hope you don’t mind
I hope you don’t mind that I put down in words
How wonderful life is while you’re in the world”
Να είσαι καλά.
……………….cause with parETTYng love celebration is everyday!
Η μέρα που κατάλαβα ότι η αλλαγή έρχεται από εμένα και έβαλα τέλος στη μιζέρια!!
Οδηγώ.
Περνώ από ένα άλσος κάπου στον Χολαργό.
Και γύρω μου παρατηρώ τις πολυκατοικίες.
Δεκάδες διαμερίσματα, κουτάκια θα τα περιέγραφε κανείς καλύτερα.
Παρατηρώ τους ανθρώπους που περπατάνε στο δρόμο.
Σκυφτοί, σοβαροί, σε σκουντάνε πηγαίνοντας βιαστικά στον προορισμό τους και αντί να σου ζητήσουν συγγνώμη ( όχι τόσο για τη συγγνώμη βρε παιδάκι μου, αλλά έτσι, για την επαφή) σου ζητάνε τα ρέστα « που δεν βλέπεις που πας πρωί πρωί».
Ξυπνάμε κάθε μέρα με στρες και νεύρα να πάμε σε μια δουλεία που οι μισοί δεν επέλεξαν και οι άλλοι μισοί που την επέλεξαν λατρεύουν να μισούν.
Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια!
Δεν προλαβαίνουμε να γνωρίσουμε τον διπλανό μας.
Είμαστε καχύποπτοι με αυτόν που μας χαμογελάει πιστεύοντας ότι η ευγενική του συμπεριφορά κάτι κρύβει.
Ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια ρόλων που παίζουν οι κόρες μου είναι « Τα ρομπότ». Και αναρωτιέμαι. Πότε γίναμε και εμείς ρομπότ? Γιατί ώρες ώρες έτσι νιώθω….
Όλα τα κάνουμε γρήγορα και μηχανικά.
Μαγειρεύουμε απλά για να φάμε. Τσάκα τσάκα. Όλα γρήγορα «γιατί δεν έχουμε χρόνο»
Τρώμε στο πόδι γιατί « δεν έχουμε χρόνο»
Κάνουμε τα απαραίτητα ψώνια- δουλειές της εβδομάδας ακόμα πιο γρήγορα γιατί « δεν έχουμε χρόνο».
Παίζουμε με τα παιδιά μας και τους αφιερώνουμε χρόνο τόσο όσο « γιατί δεν έχουμε χρόνο»
Και φυσικά παραμελούμε συστηματικά τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας ( βλέπε χρόνο με τον άνθρωπο μας, βλέπε γυμναστική, βλέπε χρόνο με τις φίλες μας κοκ) « γιατί δεν έχουμε χρόνο»
Και τελικά τί είναι αυτό για το οποίο έχουμε χρόνο?
Έχουμε γίνει ρομπότ χωρίς συναίσθηση.
Μασάμε την τροφή μας βιαστικά και ανάθεμα και αν παίρνουμε τον χρόνο να την απολαύσουμε.
Και αυτό είναι το μοτίβο που διέπει τη ζωή μας σε όλους τους τομείς.
Η βιασύνη.
Και αναρωτιέμαι λοιπόν, αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας? Και με αυτό δεν εννοώ τον σκοπό για τον οποίο ο καθένας νομίζει ότι έχει έρθει σε αυτό τον κόσμο γιατί είναι μεγάλη και άλλη συζήτηση. Μιλάω για τον σκοπό με την έννοια του στόχου. Γιατί εγώ σίγουρα δεν έχω τέτοιο σκοπό.
Έκλεισα τα μάτια μου και με φαντάστηκα πως θα είμαι σε 40 χρόνια από τώρα ( φανταστικά αφυπνιστική άσκηση από την αγαπημένη μου Νικόλ από το Inspired For Life coaching – IFL- για το οποίο θα σου μιλήσω άλλη φορά φυσικά). Η ηλικιωμένη κυρία του μέλλοντος ήταν πολύ κουρασμένη και « βαριά» από όλα αυτά που άντεχε όταν ήταν νέα και από την πολλή βιασύνη της δεν είχε ζήσει στο έπακρο την κάθε της στιγμή.
Δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι αυτή η γριούλα σήμερα. Αλλά κάποιες φορές που αφήνω το άγχος να με κυριεύει γιατί « θα αργήσουμε» « πάμε πάμε γρήγορα για να τα προλάβουμε όλα» έχω νιώσει πως της αφήνω χώρο να αναπτυχθεί. Πρόσεχε τι σου είπα…. Της αφήνω χώρο…. ΕΓΩ όχι κανένας άλλος. Από έμενα εξαρτάται τί γριούλα θέλω να συναντήσω και εγώ είμαι αυτή που κάνω τις επιλογές μου για το πως θα ζω.
Θέλω να ζω με ηρεμία.
Θέλω να ανοίγω το παράθυρο το πρωί και να παίρνω έστω και 10 δευτερόλεπτα να απολαύσω το πρωινό αεράκι στο προσώπου μου ( που έτσι κρύο που είναι φέτος τσιτώνει και το δέρμα κορίτσια οπότε win-win κατάσταση εδώ)
Θέλω να τρέχω, να παίζω και να γελάω δυνατά με τα κορίτσια και, όπως οι ίδιες κάθε μέρα ανακαλύπτουν καινούρια πράγματα στον κόσμο έτσι και εγώ να δοκιμάζω μαζί τους κάθε φορά κάτι καινούριο, κάτι έξω από την όρια της ασφάλειας μου.
Η ρομαντική και ονειροπόλα φύση μου αδυνατεί να δεχτεί ότι οι άνθρωποι είναι προορισμένοι για να περπατάνε σκυφτοί, με μούτρα όλη μέρα.
Να ζούμε μέσα σε κουτάκια, να σκεφτόμαστε μέσα σε κουτιά και να τρώμε τροφές που έρχονται μέσα σε κουτιά.
Σε λίγες μέρες θα μοιραστώ μαζί σου τις αλλαγές που έχω κάνει φέτος και πόσο αυτές ήδη έχουν αλλάξει προς το ( πολύ) καλύτερο την καθημερινότητα μου. Όχι όμως τώρα.
Γιατί τώρα, σήμερα αυτό που ήθελα να μοιραστώ μαζί σου ήταν η δύναμη ΣΟΥ.
Ήθελα να σου υπενθυμίσω ότι αν δε σου αρέσει εκεί που στέκεσαι, κουνήσου, δεν είσαι δέντρο.
Αν δε σου αρέσει το « κουτί» μέσα στο οποίο ζεις και δεν μπορείς να το αλλάξεις, τότε φτιάξτο. Κάντο τόσο όμορφο που να ανυπομονείς το βράδυ να γυρίσεις εκεί. Γέμισε το αντικείμενα που σε γεμίζουν όμορφες αναμνήσεις και ανθρώπους που θα σε κάνουν να θέλεις μαζί τους να δημιουργήσεις νέες ακόμα καλύτερες.
Φτιάξε ομορφιά στη ζωή σου με ό,τι μέσα διαθέτεις. Μην βλέπεις τί έχουν οι άλλοι και να περιμένεις να αποκτήσεις και εσύ τα ίδια για να πετύχεις τον στόχο σου. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να οδηγηθούμε στην ευτυχία…. χάραξε τον δικό σου.
Δυσκολίες υπάρχουν. Πάντα θα υπάρχουν. Είναι σαν τον άνεμο. Πάντα υπάρχει. Άλλοτε είναι με το μέρος μας και άλλοτε γίνεται απειλητικός και μας γεμίζει φόβο. Μάθε λοιπόν να αναγνωρίζεις τις δυσκολίες, να τους δίνεις τη σωστή διάσταση και μέγεθος κάθε φορά και να συνεχίζεις την πορεία σου με πανιά ανοιχτά!!!
Να είσαι καλά.
……………..cause with parETTYng we are not afraid of the wind of change!
Κινέζικο τηγανητό ρύζι της τελευταίας στιγμής!
Να ΄μαι πάλι!!!
Τα κατάφερα! Μετά από 2 ολόκληρες εβδομάδες αποχής από υπολογιστή σήμερα ήταν η μέρα που ξαναέκατσα ( επιτέλους) στην καρέκλα μου και οργανώθηκα!!!
Είχα πολλή ανάγκη αυτές τις διακοπές. Πέρασα χρόνο με την οικογένεια μου, τους φίλους μας, χάρηκα τον Λάζαρο και τα κορίτσια τόσο πολύ, ξεκουραστήκαμε, φάγαμε, κοιμηθήκαμε, παίξαμε, γελάσαμε…. ήταν από τις ωραιότερες γιορτές μας!!! Γέμισα μπαταρίες και φύγαμε……( ελπίζω η φόρτιση να βγάλει μέχρι το Πάσχα ωστόσο, αλλιώς…..)
Καλά, λέω λέω τόση ώρα και δεν είπαμε τα βασικά!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ αγαπημένοι μου!!! Ελπίζω η νέα χρονιά να σας βρήκε με ανθρώπους που αγαπάτε, με μια μεγάλη αγκαλιά και με όρεξη για όνειρα και νέες περιπέτειες!!!
Το 2016 για πολλούς φίλους μου ήταν δύσκολη χρονιά, για την ανθρωπότητα ήταν σίγουρα δύσκολη χρονιά, γι’ αυτό και πολλοί βιαζόντουσαν ιδιαίτερα τονίζοντας συχνά πυκνά «να φύγει και να μην ξανάρθει!! «.
Θα σου πω ότι για εμάς το 2016 ήταν πολύ δύσκολο και με σκαμπανεβάσματα απαιτητικά! Θα σου πω όμως επίσης ότι μέσα από αυτά ωρίμασα, έμαθα να προχωράω μπροστά ακόμα και όταν όλα με κρατάνε πίσω, έμαθα ποιους μπορώ να αποκαλώ φίλους και ποιους απλά γνωστούς, έμαθα να λέω όχι, έμαθα ότι μια δυσκολία μπορεί να σε απομακρύνει με τον άνθρωπο σου αλλά μπορεί να σε φέρει ακόμα πιο κοντά αν οι βάσεις της σχέσης σου είναι γερές και αληθινές και φυσικά έμαθα ( από την καλύτερη δασκάλα που έχω συναντήσει ποτέ μου, την κόρη μου φυσικά) να μην ξεχνάω να χαμογελάω , γιατί όπως μου επισήμανε η δασκάλα « όταν δε γελάς μαμά δείχνεις θυμωμένη» . Και φέτος όντως για κάποιο διάστημα είχα χάσει το γέλιο μου……. Και ήμουνα βαθιά θλιμμένη…. Και κάπως έτσι γεννήθηκε αυτό εδώ το blog…
Aaaaaaanywayyyyy……Δε συνεχίζω. Όχι τώρα! Θα στα πω άλλη φορά αυτά!
Σήμερα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου μια πανεύκολη συνταγή! ( ναι, για συνταγή ξεκίνησα, πέρασα λίγο από τα δικά μας και τώρα πάμε πάλι για κουζίνα μεριά. Στο είχα πει ΕΔΩ ότι από αλλού ξεκινάω και για να καταλήξω εκεί που θέλω είναι λίγο ανορθόδοξη η διαδρομή…καταλήγω όμως και αυτό είναι το βασικό! Πάντα το θετικό να βλέπεις!!!)
Για όσους με ακολουθούν στο instagram το ξέρετε ήδη, για όσους όχι, με ένα κλικ μπορείτε να με ακολουθήσετε ΕΔΩ, χθες είχαμε πρωινό καφεδάκι στο σπίτι με σπιτικά εδέσματα.
Ε! έφυγε ο μουσαφίρης, καλά τα γλυκά και ο καφές αλλά το μεσημέρι θα τρώγαμε τι? Θέλαμε κάτι γρήγορο και εύκολο γιατί ποιος θέλει να χάνει ώρα στην κουζίνα όταν μπορεί να είναι μπροστά από το τζάκι και να χαλαρώνει? Πολύ σωστά μάντεψες…Κανείς!
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η πανεύκολη συνταγή για το τηγανητό ρύζι.
Βγάλε χαρτί και γράφε ( αν είσαι άνθρωπος των σπηλαίων όπως εγώ) ή βγάλε ένα screenshot με το κινητό σου να την έχεις εύκαιρη….
ΥΛΙΚΑ
- 1 κούπα βρασμένο ρύζι μακρύκοκο
- 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
- 2 αυγά χτυπημένα
- 1 καρότο τριμμένο
- 4 κ.σ αρακά
- 4-5 κ σ σόγια
- 1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη
- 1 φιλέτο κοτόπουλο κομμένο σε λωρίδες ( εντελώς προαιρετικά )
- Σε όλη την συνταγή μην βάλεις καθόλου αλάτι μιας και έχει αρκετό η σόγια.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
-Αν έχεις το κοτόπουλο, το βάζεις σε φαρδύ μεγάλο τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο και το σοτάρεις για 4-5 λεπτά μέχρι να πάρει χρώμα.
– Προσθέτεις το κρεμμύδι, το σκόρδο, το καρότο και τον αρακά. Βάζεις την φωτιά σου λίγο πιο χαμηλά για 2 λεπτάκια μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.
-Κάνεις μια τρύπα στη μέση του τηγανιού και προσθέτεις το αυγό, Δυναμώνεις τη φωτιά και ανακατεύεις συνέχεια για να μη γίνει ομελέτα αλλά να γίνει κομματάκια το αυγό ( σαν scrambled eggs).
-Ρίχνεις μέσα το ρύζι, προσθέτεις τη σόγια, ανακατεύεις καλά και ΕΤΟΙΜΟ!!!
Πανεύκολο? Πανεύκολο!!!
Δοκίμασε το ένα βράδυ που γυρίζεις πτώμα από δουλειά και θα με θυμηθείς! Και μην ξεχάσεις να το μοιραστείς μαζί μας στο instagram με #parettyng!
Και φυσικά αν σου άρεσε κάνε share στους φίλους σου!!!
Spread the love people!!!
Και η παρέα μεγαλώνει!!!
Να είσαι καλά!!!
……………..cause with parETTYng cooking is super fun and easy!……….
«Θέλω να μ’αγαπάς για αυτό που είμαι!» Μπορείς?
Ένα συνηθισμένο βράδυ σαν τα περισσότερα, κάτσαμε με τον Λάζαρο επιτέλους κάπου εκεί μετά τις 10 το βράδυ κουρασμένοι στον καναπέ για χαλάρωση και χουχούλιασμα. Είπαμε να δοκιμάζαμε να δούμε ταινία, γελάσαμε και οι 2 διότι ξέραμε ότι με την κούραση που είχαμε δε θα βλέπαμε ούτε 15 λεπτά και είπαμε να χαζέψουμε λίγο τηλεόραση.
Είχε το μουσικό σόου The Voice. Παλιά το βλέπαμε φανατικά (σχεδόν δηλαδή). Φέτος δε σου κρύβω ελαφρώς το βαριέμαι αλλά ας πάει και το παλιάμπελο λέω! Ας το βάλουμε. Καλά γελάσαμε τόσο πολύ με τον Λάζαρο, όχι ότι κοροϊδεύαμε τους διαγωνιζόμενους αλλά να ….. πάντα διασκεδάζουμε τρελά να βλέπουμε τέτοια σόου και να σχολιάζουμε…ειδικά ο Λαζ. Με κάνει και γελάω τόσο μα τόσο πολύ που θυμάμαι γιατί τον ερωτεύτηκα τόσο εξαρχής.
Aaaaaaanywayyyy…!!!
Έρχεται η σειρά του Παναγιώτη. Ένα παιδί με μουσική παιδεία και επίπεδο. Που το ξέρω? Τι να σου πω? Νομίζω η ποιότητα του ανθρώπου φαίνεται. Φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει ,από το βλέμμα του , από το πως διαχειρίζεται μια απόρριψη, από παντού το καταλαβαίνεις. Ο Παναγιώτης απέχει αρκετά από το πρότυπο του άντρα του πολλά βαρύ… ξέρεις αυτουνού που λέει λίγες κουβέντες και καλές ( ή έτσι νομίζει φυσικά), που δε διαβάζει ποίηση ή δε βλέπει ρομαντικές κομεντί και φυσικά αν βρεθεί ποτέ έξω με παρέα για χορό το πολύ να κουνήσει ρυθμικά λίγο το πόδι του στο τσακίρ κέφι γιατί « Οι άντρες δεν χτυπιούνται σαν τα χταπόδια όταν χορεύουν ( εκτός φυσικά ότι δεν κλαίνε κιόλας αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα)». Είχε ζωντάνια , μπρίο, δυναμικότητα και μια δόση υπερβολής. Όταν τελείωσε είπα στον Λάζαρο πόσο πολύ μου άρεσε αλλά αναρωτήθηκα φωναχτά «Για πες μου ρε Λάζαρε, πόσους από τους φίλους μας, που είναι νέα γενιά με νέα μυαλά ξέρεις που θα πήγαινε ο γιος τους σε ένα σόου και θα ήταν χαρούμενοι με την εικόνα αυτή?»
Καμία απάντηση.
Ύστερα βγαίνει μια άλλη κοπέλα. Η Κρυστάλλω! Τι προσωπικότητα Θεέ μου! Η φωνή της αλλά κυρίως η ερμηνεία της με συνεπήρε. Αλλά το ταμπεραμέντο της…. Αυτό ήταν όλο το ζουμί. Όχι της παρουσίας της….της ζωής γενικά. Ο αυθορμητισμός της, η καλοσύνη της , η χαριτωμενιά της, σαρωτικός χαρακτήρας!
Κράτα τα αυτά που σου είπα τώρα για λίγο για να μοιραστώ μαζί σου κάτι ακόμα. Πριν από λίγες μέρες είχαμε ενημέρωση από το σχολείο των κοριτσιών. Μου μιλούσε λοιπόν η δασκάλα της μικρής μου και μου έλεγε πόσο υπέροχο παιδί είναι ( αλήθεια τώρα σε εμένα το λέει σκέφτηκα? ), πόσο συνεργάσιμη και πολλά άλλα. Μου λέει λοιπόν στο τέλος «Εάν θα έπρεπε να βρω ένα αρνητικό ας πούμε αυτό, ότι είναι λίγο δειλή στην αρχή. Δεν είναι το πρώτο παιδί που θα σηκωθεί στο θέατρο ή σε κάποια άλλη δραστηριότητα. Είναι το δεύτερο συνήθως, θέλει λίγο χρόνο. Αλλά εντάξει. Θα προσαρμοστεί σιγά σιγά και θα γίνει πιο τολμηρή!!!»
Η απάντηση μου ήρθε αυθόρμητα και κοφτά « ξέρετε, δεν είναι και απαραίτητο!! Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια, ούτε πρέπει να κάνουν τα ίδια με τους άλλους. Εμένα αυτό που μου λέτε δε μου ακούγεται καθόλου ως πρόβλημα!»
Και έρχομαι και αναρωτιέμαι. Συνέχεια τριβελίζουν το μυαλό μου αυτές οι σκέψεις από όταν έγινα μαμά. Δε μάθαμε τίποτα από την ιστορία? Δε μάθαμε τίποτα από εκείνο τον κύριο με το μικρό αυστηρό μουστάκι που φώναζε, που έβαζε τους ανθρώπους σε κατηγορίες και ήθελε να αφανίσει οποιοδήποτε είδος ανθρώπινης ύπαρξης που δεν πληρούσε τις δικές του προδιαγραφές της ‘Άριας φυλής?
Δε μάθαμε ότι το διαφορετικό και η διαφορετικότητα είναι το αλατοπίπερο της ζωής?
Λέω στα παιδιά μας ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και αυτό είναι το ωραίο. Είμαστε σαν τα λουλούδια! Βγαίνουμε σε πολλά χρώματα και πολλά διαφορετικά σχήματα. Τι βαρετό που θα ήταν να υπήρχε μόνο ένα είδος λουλουδιού!!!
Πως όμως θα τις πείσω ότι αποδέχομαι την διαφορετικότητα των άλλων όταν δεν αποδέχομαι την δική τους.
Φαντάζεσαι η απάντηση μου στη δασκάλα της μικρής μου να ήταν άλλη? Γιατί έχω συναντήσει πολλούς γονείς που από την υπερβολική τους ανησυχία το παιδί τους να γίνεται αποδεκτό και να μην ξεχωρίζει από τους άλλους ( γιατί όποιος ξεχωρίζει στοχοποιείται κιόλας, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν αυτοί) θα είχαν ήδη καταστρώσει το πλάνο «Ξε- ντροπαλοσύνης για παιδιά!!». Ξέρεις, με τα χαριτωμένα #not σχόλια « έλα αγαπούλα μου πήγαινε να παίξεις με τα άλλα παιδάκια στο πάρτι», την στιγμή που μόλις έχετε φτάσει σε ένα ξένο μέρος με δεκάδες άγνωστα παιδάκια. Ει!!! Περίμενε λίγο. Όποτε θέλει θα πάει το παιδί!!! Τι φοβάσαι ? μην τυχόν και δεν προλάβεις να πιείς τον καφέ σου ή το τί θα πουν οι άλλοι γονείς για το δικό σου διστακτικό παιδί! Θεέ μου τι ντροπή!! Ας του βάλουμε και φωτάκια με νέον και βελάκια να το δείχνουν λοιπόν γιατί ίσως να μην αρκούν τα πιεστικά σου σχόλια.
Αλλά θα μου πεις!!! Δύσκολο να έχεις ένα παιδί διστακτικό, που να σε καταλάβω εγώ τώρα, « ξέρεις τι περνάω εγώ» και τέτοια….(το παιδί σου να δεις τι περνάει που τεντώνεται να σε ικανοποιεί συνέχεια)
Και μετά έχεις το άλλο άκρο…. τον Παναγιώτη και την Κρυστάλλω που είναι τσίτα τα γκάζια. Εκεί να δεις δυσκολία οι γονείς…με αυτά τα παιδιά. « τί να το κάνω?», είναι υπερκινητικό, « πω πω πω πως με εξουθενώνει κάθε μέρα» και άλλα τέτοια. Σκέψου όμως να τα καταπίεζαν αυτά τα παιδιά για να γίνουν τα «ιδανικά» παιδιά μας (τα ποια?). Φαντάζεσαι οι γονείς του Παναγιώτη να καταπίεζαν την καλλιτεχνική του φλέβα από μικρό επειδή στην κοινωνία μας το πρότυπο του άντρα του πολλά βαρύ απέχει παρασάγκας από την εικόνα του παιδιού αυτού? Ή να προσπαθούσαν να βάλουν φρένο στο πικάντικο ταμπεραμέντο της αξιαγάπητης Κυπραίας?
Δε μου είναι πάντα εύκολο να αγκαλιάζω στοιχεία του χαρακτήρα των παιδιών μου που είναι κόντρα σε εμένα. Εννοείται δεν είμαι η τέλεια μαμά με τα τέλεια παιδιά. Τέτοιο τίτλοι μακριά από εμάς. Ωστόσο προσπαθώ πολύ να σκέφτομαι λίγα βήματα πιο μπροστά. Ναι, με τρελαίνει η ακαταστασία της κόρης μου (αν δεν το ξέρεις για εμένα είμαι control freak ,στα είπα όλα ΕΔΩ). Αλλά σκέφτομαι ότι αυτή είναι, το δωμάτιο της είναι ο χώρος της . Μόνο συγκρούσεις μπορώ να έχω και μάλιστα μετωπικές αν την καταπιέζω να γίνει κάτι που δεν είναι. Άλλωστε ,σκέφτομαι, τόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες ήταν ακατάστατοι και χαοτικοί στους χώρους τους! Και η άλλη μου η κόρη. Είναι πληθωρική και μπορεί να σε τρελάνει μέχρι να γίνει το δικό της. Κουραστικό? Πολλές φορές ναι, αλλά μπορεί να είναι η επόμενη μεγάλη ηγέτης σε κάποιον τομέα (όχι απαραίτητα πολιτικό φυσικά).
Συμβουλές δεν δίνω ,αλλά αν θα μπορούσα να σου πω ένα πράγμα αυτό θα ήταν το εξής. Το μεγάλωμα των παιδιών μας είναι μια εμπειρία που δεν περιγράφεται με λόγια, είναι συναρπαστική και αλλάζει και εμάς τους ίδιους. Θα σε προέτρεπα λοιπόν, να κάτσεις αναπαυτικά στην καρέκλα σου, να ανοίξεις τους ορίζοντες σου και να απολαύσεις αυτά τα μικρά πλάσματα. Παρατήρησε τι τους αρέσει και σε τί είναι καλά και εκεί να επενδύσεις. Και αν αυτό το κάτι σε κάνει εσένα να νιώθεις περίεργα και άβολα τότε μην αλλάξεις δραστηριότητα…..ψάξε μέσα ΣΟΥ να δεις τί σου ξυπνάει αυτό το Θέλω του παιδιού σου και προχώρησε εσύ ως άνθρωπος. Χρησιμοποίησε αυτή σου τη δυσκολία ως ευκαιρία να δουλέψεις δικές σου ανασφάλειες και βιώματα και άσε το παιδί σου να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού ΤΟΥ!!!
Βγες έξω από την ασφαλή περιοχή σου (your comfort zone) και απόλαυσε τα μοναδικά παιδιά σου!!!!
Όπως τραγούδησε και ο Παναγιώτης μου Free Your Mind and the rest will follow!!!!
Να είσαι καλά!
……………….cause parETTYng equals acceptance and love!!
Ο πιο εύκολος τρόπος να δίνεις το μήλο για σνακ στο σχολείο (ΧΩΡΙΣ να μαυρίζει!)
Να ‘μαι πάλι και εγώ!!!
Σήμερα σου έχω τρελό τιπ για να δίνεις το μήλο σαν σνακ στο σχολείο, κομμένο, χωρίς όμως να μαυρίζει.
Έτοιμοι?
Πάμε λοιπόν μαζί να δούμε. Γιατί μαυρίζει το μήλο όταν το κόψουμε? Γιατί έρχεται σε επαφή με τον αέρα. Άρα, το ενδεχόμενο να το κόψουμε κομματάκια και να το βάλουμε σε ταπεράκι το αποχαιρετάμε.
Επίσης να το φάει το παιδί, ειδικά αν είναι μικρό, δαγκώνοντας το είναι λίγο δύσκολο. Εδώ εγώ δυσκολεύομαι να το φάω έτσι…κατάλοιπο από όταν φορούσα σιδεράκια φαίνεται, δεν μπορώ να δαγκώσω τίποτα σκληρό με τα μπροστινά μου δόντια. AAAAAAnyway…στο θέμα μας!
Είναι όμως ένα πολύ καλό σνακ για το σχολείο, θρεπτικό, χορταστικό και νόστιμο.
Άρα έπρεπε οπωσδήποτε να βρω έναν τρόπο εύκολο να μπορώ να έχω πάντα το μήλο μαζί μου στον δρόμο και τα παιδιά μου να μην το στερούνται εάν τυγχάνει να μην είμαστε σπίτι για να το φάνε.
Είναι υπόθεση ενός λεπτού.
Παίρνουμε λοιπόν το μηλαράκι μας. Το πλένουμε πολύ καλά.
Το κόβουμε σε φέτες μεγάλες περιμετρικά.
Παίρνουμε ένα λαστιχάκι και ενώνουμε πάλι τις φέτες στερεώνοντας τις με το λαστιχάκι.
Έτοιμο. Εγώ το βάζω και ένα σακουλάκι για έξτρα ασφάλεια και καθαριότητα και είναι έτοιμο.
Πανεύκολο έτσι?
Δοκίμασε το και θα με θυμηθείς!!!
Να είσαι καλά!
………cause in parETTYng we love easy ways to eat healthy!!!
Το μάθημα που πήρα από μία κούπα… μαγική!
Κάθομαι να σου γράψω σήμερα και έξω βρέχει όλη μέρα, το σπίτι είναι σκοτεινό και η διάθεση ασορτί με την μέρα. Ωστόσο με το που φτιάχνω τον καφέ μου και τον παίρνω στο γραφείο μου , κοιτάω την κούπα μου….την καινούρια μου κούπα. Και αμέσως η διάθεση μου φτιάχνει. Με κάνει χαρούμενη αυτή η κούπα…Είναι μαγική, που λέει και η μεγάλη μου κόρη. Ναι είναι μαγική, όχι όμως όπως το εννοεί η κόρη μου, όχι με τέτοια μαγεία των παραμυθιών. Αυτή την ιστορία θα σου πω σήμερα…Της μαγικής μου κούπας!
Σου έχω πει ότι με έχει πιάσει από νωρίς το πνεύμα των Χριστουγέννων φέτος. Στολίσαμε νωρίς, κάνουμε ήδη χριστουγεννιάτικες κατασκευές και ξεκινήσαμε τα χριστουγεννιάτικα ψώνια μας για δώρα. Φέτος λοιπόν επένδυσα σε χειροποίητα δώρα οπότε δε θα μπορούσα να κατευθυνθώ αλλού από το www.jamjar.gr που συγκεντρώνει νέους σχεδιαστές με χειροποίητες δημιουργίες άξιες λόγου και αγορών. Επισκέφτηκα λοιπόν το bazaar τους στο Σύνταγμα για να δω από κοντά τους δημιουργούς με τις δημιουργίες τους. Έκανα την βόλτα μου να πάρω μια ιδέα και την προσοχή μου κέρδισε μια κοπέλα που ζωγράφιζε στο χέρι πορσελάνινες κούπες και πιατάκια. Η κούπα που πρώτη είδα κι χαράχτηκε στο μυαλό μου ήταν αυτή με το μονόκερο. Τους λατρεύω τους μονόκερους. Είναι πλάσματα μαγικά, παραμυθένια, καλοσυνάτα και μοιάζουν με άλογα που λατρεύω ( σου έχω πει ΕΔΩ πόσο πολύ ήθελα να κάνω ιππασία από μικρή γιατί το λατρεύω αυτό το ζώο ). Δεν ήταν όμως Χριστουγεννιάτικη. Να σου θυμίσω ότι εγώ κατέβηκα στο Σύνταγμα να ψωνίσω δώρα για τις γιορτές. Άρα την είδα την κουπίτσα μου, την έπιασα, την θαύμασα και συνέχισα στα υπόλοιπα περίπτερα.
Την είχα ερωτευτεί όμως. Αλλά δεν είχα και που να την πάρω. Κανείς δε θα την εκτιμούσε-αγαπούσε όπως εγώ. Θα ήταν απλά μια χαριτωμένη κούπα. Τι κρίμα! Γιατί σε εμένα είχε « μιλήσει » αυτή η κούπα. Επέστρεψα λοιπόν στο περίπτερο της Dina Do ( ψαξτην στο jamjar) και έκανα κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Είπα θα την πάρω για εμένα!!!! Ναι!!!! Δώρο από εμένα για εμένα !!
Πω πω! Δεν το πίστευα! Ξέρεις, από όταν έγινα μαμά ψωνίζω κυρίως για τα παιδιά μου και τους άλλους. Μην παρεξηγηθώ όμως. Λατρεύω να ψωνίζω για τις κόρες μου και όταν τους παίρνω καινούρια πράγματα πολλές φορές (όλες) πιο πολύ χαίρομαι εγώ παρά αυτές. Αλλά κάπου εκεί μέσα, έχασα την Έττυ.
Κάθισα και σκέφτηκα πόσο καιρό είχα να πάρω κάτι για εμένα. Δεν είναι ότι δεν ψωνίζω τίποτα. Και εδώ είναι η παγίδα. Ναι, θα ψωνίσω μια καινούρια κρέμα, γιατί η παλιά μου τελείωσε, θα ψωνίσω ένα καινούριο φόρεμα για μια περίσταση που δεν έχω τι να βάλω ( ή θα δανειστώ από την κουμπάρα μου να σου πω την αλήθεια). Θα ψωνίσω ένα καινούριο παντελόνι γιατί το παλιό μου μου είναι στενό ( ε τα έχω από το λύκειο τα περισσότερα τζην μου. Καιρός ήτανε…έχουμε κάνει και 2 παιδιά).
Αλλά να ψωνίσω κάτι που δεν έχω ανάγκη ( μπορώ να ζήσω και χωρίς την κούπα ), κάτι που δε μου τελείωσε, κάτι που δεν χρειάζομαι ή κάτι που δεν χάλασε ,Ε αυτό δεν ξέρω από πότε έχω να το κάνω. Θα μου πεις κρίση, δύσκολα βγαίνει ο μήνας, όλοι ζοριζόμαστε. Αλλά από την άλλη τι? Τα 12Ε της κούπας θα μας έριχναν έξω τον οικογενειακό προϋπολογισμό?
Γιατί ξέχασα την σπουδαιότητα να φροντίζω τον εαυτό μου και να του το δείχνω κάνοντας μικρά δωράκια η εκπλήξεις? Γιατί άφησα τον χρόνο να με κάνει να πιστέψω ότι εγώ δεν έχω ανάγκη από ένα παραπάνω αντικείμενο ή δραστηριότητα που θα με κάνει να χαμογελάσω αλλά που κυρίως θα μου δώσει δύναμη να συνεχίσω να προσφέρω όλα αυτά που με απέραντη χαρά προσφέρω στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Πως είναι δυνατόν να άφησα τον εαυτό μου να πιστέψει ότι « άσε με εμένα ,εγώ δεν έχω ανάγκη!» . Είναι δυνατόν να έχω τέτοιες ενοχές που ψώνισα κάτι για εμένα που όταν με ρώτησε η φίλη μου τι αγορές έκανα από το bazaar να ντρεπόμουνα να το πω?
Τρέχω όλη την ημέρα σαν την τρελή να προλάβω…παιδιά, άντρα, σπίτι, διάβασμα, δουλειά, δραστηριότητες…..Αλλά πως πίστεψα ότι αυτό το πολυμηχάνημα (που λέει και η φίλη μου η Καλη από το blog ανθομέλι! ) δεν χρειάζεται φροντίδα. Γιατί αν περιμένω να δείξει το μηχάνημα σημάδια φθοράς τότε είναι αργά, η έκρηξη μεγάλη και οι συνέπειες (ίσως) ανεπανόρθωτες! Και να σου πω και κάτι. Και αυτά τα σημάδια αμφιβάλλω αν θα τα δω. Παλιά αστειευόμουνα ότι είμαι σαν τη Μόνικα από την σειρά «Τα Φιλαράκια» , που δεν ήθελε ποτέ να αρρωσταίνει « γιατί το να είσαι άρρωστος είναι για τους αδύναμους». Δεν το βρίσκω τόσο αστείο πια…!!! Με το αν αρρωστήσεις ο οργανισμός σου στέλνει μήνυμα ότι « χαλάρωσε λίγο, ξεκουράσου και παρτο αλλιώς». Δεν είμαι και τόσο υπάκουη όμως.
Υπάρχει ένα ρητό στα αγγλικά που λέει « Δεν μπορείς να ρίχνεις από μια κούπα άδεια». Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
Κατάλαβες τώρα γιατί είναι μαγική η κούπα μου? Γιατί με αφύπνισε. Με σκούντησε. Μου ψιθύρισε «έλα μην το σκέφτεσαι. Εσύ αξίζεις να με κάνεις δώρο στον εαυτό σου…Θα σου κρατάω καλή παρέα».
Και να σου πω κάτι? Αλήθεια έλεγε. Κάθε φορά που θα περάσω από την κουζίνα, κοντοστέκομαι, την κοιτάω, χαμογελάω και συνεχίζω την δουλειά μου. Με κάνει χαρούμενη όταν την έχω δίπλα μου στο διάβασμα μου.
Ε, όσο να πεις για να τα κάνει όλα αυτά μια κούπα μια έξτρα δόση μαγείας την έχει…..
Και δε σου είπα το καλύτερο. Πάνω η κούπα μου γράφει « Δεν πιστεύω ούτε και εγώ σε εσένα». Το΄πιασες? Με τσαχπίνικο τρόπο μου υπενθυμίζει ότι αν ΕΣΥ πρώτος δεν πιστέψεις στη μαγεία της ζωής , ούτε αυτή θα πιστέψει σε εσένα και θα σε προσπεράσει…..
Τελικά μάλλον είχε δίκιο η κόρη μου που την είπε μαγική…..
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!!
ΥΓ: Εσύ τι δώρο θα πάρεις φέτος για Εσένα?
…….cause with parETTYng we learn to love ourselves!!!
24+1 διασκεδαστικές δραστηριότητες για το φετινό advent calendar!
Να’ μαι πάλι και εγώ! Με πολλή χαρά σου ετοίμασα ευχάριστες δραστηριότητες για το advent calendar που σου έδειξα ΕΔΩ, μια για κάθε μέρα. Τα 2 προηγούμενα χρόνια είχα μέσα στο ημερολόγιο και 10 μέρες που είχαν μια λιχουδιά. Φέτος ωστόσο σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα ακόμα και αυτές τις μέρες που η έκπληξη έχει να κάνει με κάτι φαγώσιμο να είναι έτσι δομημένο που να αποτελεί από μόνο του μια εμπειρία, οπότε ας πούμε αντί να δώσω στα κορίτσια μια σοκολάτα να καθίσουμε παρεούλα και να φτιάξουμε μια ζεστή σοκολάτα! Το ‘πιασες? Όπως λέει και η φίλη μου Η Σοφία από το share your likes (αν δεν την ξέρεις μπες να την διαβάσεις γιατί είναι από τους πιο φωτεινούς και θετικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει) « Πάρε το τίποτα και κάν’το κάτι»!!!
Διάβασε λοιπόν τις δικές μας δραστηριότητες -εκπλήξεις για φέτος τα Χριστούγεννα, πάρε ιδέες, εμπνεύσου και ετοίμασε για τα παιδιά σου αλλά και για εσένα τις πιο διασκεδαστικές γιορτές που έχουν ζήσει ποτέ τους!!!
- Γράψτε το γράμμα στον Άι Βασίλη
- Διακοσμήστε το σπίτι μαζί με τα παιδιά (αν έχετε ήδη στολίσει δέντρο μπορείτε να κάνετε κάτι επιπλέον όπως να στολίσετε χριστουγεννιάτικα την πόρτα τους)
- Δείτε όλοι μαζί μια χριστουγεννιάτικη ταινία και φτιάξτε σπιτικό ποπ κόρν
- Φτιάξτε μια ζεστή σοκολάτα με κουβερτούρα και Marshmallows και άλλα χαριτωμένα μπιρμπιλονια που λέω εγώ!
- Ξεκαθαρίστε τα παιχνίδια- βιβλία των παιδιών ( πάντα μαζί με το παιδί ) και διαλέξτε τι θέλει να δωρίσει στα « παιδάκια που δεν έχουν»
- Φτιάξτε μελομακάρονα , στολίστε πιατελίτσες και δωρίστε τες στους αγαπημένους !
- Βγάλτε χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες με τα παιδιά και φτιάξτε δωράκια προσωπικά με αυτές για τους παππούδες- γιαγιάδες!
- Αγοράστε χριστουγεννιάτικες λιχουδιές ( γλειφιτζούρια – σοκολατάκια) και φάτε τα παρέα μπροστά από το τζάκι
- Φτιάξτε ένα μπισκοτόσπιτο αν δεν το έχετε και πολύ με τη ζαχαροπλαστική ,πάρτε ένα από το ΙΚΕΑ που είναι σαν παζλ , το συναρμολογείτε και το διακοσμείτε με smarties και έτερα μπιρμπιλόνια.
- Κάντε μια χριστουγεννιάτικη χειροτεχνία – κολλάζ.
- Πηγαίνετε για πατινάζ
- Πηγαίνετε μια βόλτα στη χειμωνιάτικη φύση ( εμείς της Αθήνας ας αρκεστούμε σε καμία Πάρνηθα) και παρατηρείστε με τα παιδιά τι ζωάκια και φυτά βρίσκουμε τον χειμώνα!
- Φτιάξτε χριστουγεννιάτικα κουλουράκια
- Διαβάστε μια καινούρια Χριστουγεννιάτικη ιστορία πριν τον ύπνο
- Πηγαίνετε βόλτα και χαζέψτε τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια στη γειτονιά σας
- Επισκεφτείτε τον Άγιο Βασίλη. Είτε σε κάποιο εμπορικό κέντρο, είτε σε κάποια από τις εκθέσεις που γίνονται τα Χριστούγεννα ή εν ανάγκη ντύστε κάποιον δικό σας…Εμάς πάντως ντύνεται ο Λάζαρος !
- Φτιάξτε ένα ξεχωριστό Χριστουγεννιάτικο στολίδι
- Φτιάξτε μαζί με τα παιδιά δώρα, ή μέρος του δώρου, για τις δασκάλες τους
- Βάλτε στο σπίτι Χριστουγεννιάτικη μουσική και χορέψτε σαν τρελοί μαζί με τα παιδιά.
- Κάντε κουκλοθέατρο με χριστουγεννιάτικη ιστορία
- Φτιάξτε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο από κάτι …από Lego ας πούμε!
- Βγείτε να παίξετε στο χιόνι. Για εμάς που χιόνι δε βλέπουμε ούτε για δείγμα εγώ πέρυσι πήρα ψεύτικο και το ρίχναμε στον κήπο και τα κορίτσια « έτρεχαν στο χιόνι»…. Ακούγεται χαζό άλλα τα παιδιά ξετρελαίνονται. Ειδικά αν το όλο σκηνικό γίνει σαν θεατρικό!
- Πηγαίνετε οικογενειακώς σε μια Χριστουγεννιάτικη παράσταση
- Άφιξη του Άγιου Βασίλη στο σπίτι…Ο Λάζαρος που λέγαμε …..Άρα και άνοιγμα δώρων!!!
- Ημέρα Χριστουγέννων!!! Οικογενειακό τραπέζι με αγαπημένους ανθρώπους!!!
Εννοείται ότι σε ποιες μέρες θα βάλεις ποια δραστηριότητα εξαρτάται από το πρόγραμμα της κάθε οικογένειας. Μην πας και βάλεις την βόλτα στη χειμωνιάτικη φύση ημέρα καθημερινή . Θέλει λίγη οργάνωση αλλά πίστεψε με …αξίζει τον κόπο!!!
Τι λες? Θα τα καταφέρουμε να χαρίσουμε σε μικρούς και μεγάλους ένα συναρπαστικό κλείσιμο της φετινής χρονιάς?
Αξίζει τουλάχιστον να προσπαθήσεις, ε?
Περιμένω τα μηνύματα σου ΕΔΩ για άλλες ιδέες και με φωτογραφίες από το δικό σου ημερολόγιο!
……cause parETTYng is having fun with your kids !!!
parETTYng 