Άκου να δεις τώρα κατάσταση…. Επιτέλους κατάφερα- οργανώθηκα, εδέησα όπως θες πες το να κάνω ντουλάπες. Πρώτη φορά φτάνει τέλος Ιουνίου για να κάνω αυτή την δουλειά. Όμως δε με ένοιαξε. Άλλες χρονιές θα με αυτομαστίγωνα ,αλλά όχι φέτος. Φέτος όλα έχουν γίνει αλλιώς.
Με ξύπνησε η φίλη μου η Μαριάννα, όταν τον χειμώνα μιλούσαμε στο τηλέφωνο και εγώ ήμουνα στα όρια της εξάντλησης και σε απόγνωση…. το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν « Έττυ ηρέμησε, όλα θα γίνουν! Μπορεί να χρειαστεί να γίνουν πιο αργά ,αλλά θα γίνουν».
Λίγο πιο μετά ανακάλυψα σε ένα αφυπνιστικό εργαστήριο από την άλλη φίλη μου Νικόλ ( θα την βρεις στο Inspired For Life, ψαξ ΄την και θα με θυμηθείς) ότι το χαρακτηριστικό που καθοδηγεί κάθε μου κίνηση, κάθε μου απόφαση είναι η ηρεμία και η γαλήνη. Δηλαδή, ως άνθρωπος δε μπορώ τη βαβούρα……….. όχι τη βαβούρα -φασαρία, αυτή μου αρέσει και πάντα μου άρεσε και τις περισσότερες φορές εγώ την δημιουργώ στο σπίτι περισσότερο από τα κορίτσια !!!
Εννοώ την άλλη βαβούρα. Αυτήν την πνευματική βαβούρα που προσωπικά με στραγγίζει. Την βαβούρα που προκύπτει από τις ανούσιες σχέσεις και συζητήσεις με άτομα που δεν πολυγουστάρεις, για θέματα που δε σε αφορούν (ή ακόμα και να σε στενοχωρούν), σε μέρη που δεν είναι του γούστου σου.
Αυτή την βαβούρα ενός γεμάτου σπιτιού με άχρηστα στην πλειοψηφία τους τζίτζιρι μίτζιρι πράγματα από εδώ και από εκεί που κάθε μέρα ( υπερβολή το κάθε μέρα αλλά για να προσθέσω έναν δραματικό τόνο το είπα) θες ώρες για να το συμμαζέψεις.
Την βαβούρα από την υπερβολή παντού γύρω μας. Ξέρεις τι εννοώ…. αυτή την πόλωση που προκύπτει πάντα σε συζητήσεις όταν ακούγονται δυο διαφορετικές απόψεις . Αυτό το « Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας » μου προκαλεί ψυχολογική και πνευματική εξουθένωση. Αυτή η μάχη για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Απλά είμαστε διαφορετικοί, έχουμε διαφορετικές απόψεις για τη ζωή και ανάλογα με αυτές πορευόμαστε. Το να προσπαθείς να αλλάξεις την γνώμη κάποιου ή ακόμα καλύτερα να τον μειώνεις ή να τον υποτιμάς επειδή έχει αντίθετη γνώμη με εσένα ( αρά και λάθος, γιατί εσύ έχεις πάντα την σωστή γνώμη, αυτό το ξέρουν όλοι άλλωστε # Not) είναι ανώφελο αλλά και πολύ πολύ πολύ κουραστικό.
Σε αυτήν την βαβούρα έχω βάλει φρένο το τελευταίο εξάμηνο και μπορώ να σου πω ότι είναι λυτρωτικό. Σε όλα αυτά βέβαια ήρθε να προστεθεί και η επαφή μου με το μινιμαλισμό. Όχι όχι, μην βάλεις τα γέλια, όχι ακόμα τουλάχιστον. Ο μπαμπάς μου έλεγε πάντα, πάταξον μεν, άκουσον δε!!!
Είναι δυο τύποι που λέγονται the minimalists. Αυτοί λοιπόν με εισήγαγαν στη φιλοσοφία του less noise, more quiet. Με λίγα λόγια μιλάνε για το πως απαλλάσσοντας τον εαυτό σου από περιττά πράγματα και αντικείμενα κάνεις χώρο για πιο ουσιαστικές εμπειρίες στη ζωή. Το σπίτι μας, η ντουλάπα μας, η ζωή μας ολόκληρη ξεχειλίζει από παντού. Σκεφτόμουνα ότι αν είχαμε λιγότερα πράγματα στο σπίτι, θα αφιέρωνα λιγότερο χρόνο στο να τακτοποιώ και περισσότερο χρόνο για να παίζω με τα παιδιά μου. Αν έχω λιγότερα ρούχα ( δες εδώ το project 333, καλά μιλάμε σε αυτό το post σου έχω τρελό homework), θα είχα λιγότερα πλυντήρια, λιγότερο σίδερο και άρα περισσότερο χρόνο να κάτσω στη βεράντα μου να απολαύσω το παγωμένο τσάι μου και να διαβάσω το αγαπημένο μου βιβλίο…..
Και άκου τώρα ρηξικέλευθη ιδέα…………… σκέψου όλο αυτό να το επεκτείνεις παντού. Όχι μόνο στα αντικείμενα αλλά και σε ανθρώπους. Να κάνεις χώρο δηλαδή στη ζωή σου για ανθρώπους που σε γεμίζουν. Να απομακρύνεις ( ευγενικά πάντα δε θέλω καφρίλες) όσους είναι εκ γενετής μίζεροι. Όσους όταν τους βλέπεις σου σηκώνεται η τρίχα και μετά θες ένα μισαωράκι στην καλύτερη για να συνέλθεις. Σκέψου πόσο χρόνο θα γλιτώσεις αν αντί για τη Μαρίτσα που κάθε φορά που βγαίνετε ακουμπάει πάνω σου ό,τι έχει και δεν έχει σε κόμπλεξ και ανασφάλεια και σε κάνει να νιώθεις άσχημα που εσύ έχεις την τέλεια ζωή και δεν έχεις προβλήματα ( γιατί η Μαρίτσα εκτός από μίζερη, συνήθως είναι και εγωκεντρική και νομίζει ότι επειδή όλη μέρα δεν γκρινιάζεις και αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με αισιοδοξία, ότι δεν έχεις και προβλήματα…και αν έχεις αποκλείεται να είναι τόσο σημαντικά όσο τα δικά της), βγεις με την Κικίτσα η οποία ακούει τί της λες, κάνει κανονικό διάλογο και όταν αποχωρίζεστε είσαι πιο ανάλαφρη και γεμάτη.
Με κούρασε η βαβούρα. Σταμάτησε να με αφορά το κάθε τι και έχω κάνει χώρο σε αυτά που αγαπώ. Λέει η Courntey Carver « αν δεν έχεις χρόνο για τα ουσιώδη, σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο σου με τα ανούσια».
Έτσι λοιπόν φέτος έκανα με πολλή χαρά τις ντουλάπες μας .Τα έβγαλα όλα έξω, τις καθάρισα και έδωσα σε ιδρύματα και οργανισμούς σχεδόν τα 2/3 από τα ρούχα του Λάζαρου και τα δικά μου. Και νιώσαμε και οι δυο απελευθερωμένοι. Νιώσαμε την χαρά στα πρόσωπα των ανθρώπων και των παιδιών που θα έπαιρναν τόσα πολλά ρούχα σε τόσο καλή κατάσταση ( γιατί να σου πω εδώ, ότι δε δώσαμε τα παλιά, ξεφτισμένα μας ρούχα. Δώσαμε όλα τα ρούχα που είναι περιττά. Τί να τα κάνω 20 μπλουζάκια και 10 φούστες τη στιγμή που σχεδόν πάντα να καταλήγω να φοράω 4 από αυτά?).
Κρατήσαμε όσα ρούχα αυστηρά όταν τα φορούσαμε μας έκαναν να νιώθουμε ωραία, άνετα και επίκαιρα ( γκουχου γκουχου) . Τί να την κάνω μια ντουλάπα γεμάτη με ρούχα που όταν θέλω να ντυθώ καταλήγω στο γνωστό « μα δεν έχω τίποτα να φορέσω»? Να βράσω και την ποικιλία και όλα αν κάθε φορά που δοκιμάζω κάτι λέω «μπααααα…δε μου αρέσει πάνω μου- δε μου πάει- δε μου αρέσει πια το χρώμα».
Κάθε ρούχο που έμπαινε στη σακούλα συμβόλιζε και κάθε σχέση που έβαλα στον πάγο γιατί η ύπαρξη της λειτουργούσε ανασταλτικά στην ψυχική μου ηρεμία! Κάθε ένα ρούχο που αφαιρούσα από την ντουλάπα μου συντελούσε στη μείωση της βαβούρας και έκανε χώρο σε νέα ρούχα που ταιριάζουν καλύτερα με τον σημερινό εαυτό μου.
Έχω καινούριο μότο τον τελευταίο καιρό, « Αν η σκέψη του δε σου φέρνει ένα τεράστιο χαμόγελο στην καρδιά, ΜΗΝ το κάνεις».
Αν λοιπόν το ρούχο που φοράς δε σε κάνει να νιώθεις τουλάχιστον 2 μέτρα ψηλότερη και χαρούμενη, μην το βάλεις.
Και αν η προοπτική του να βρεθείς κάπου που σε κάλεσαν αντί να σε γεμίζει χαρά και ανυπομονησία, σε γεμίζει με εκνευρισμό και κακομουτσουνιά , μην πας!
Και αν τύχει να βρεθείς σε έναν χώρο που έχει βαβούρα και φλυαρία, κάνε ένα βήμα πίσω, πάρε μια βαθιά αναπνοή και σκέψου κάτι όμορφο. Εστίασε σε αυτό που θα φέρει το χαμόγελο στο πρόσωπο σου που λέγαμε πριν….
Έτσι και εγώ αποφάσισα να αποσυρθώ για λίγο……να πάρω λίγο χρόνο μακριά από την τεχνολογία, μακριά από τους ανθρώπους που με στενοχωρούν και δεν είναι κοντά μου με αγάπη , μακριά από τη φασαρία…… αποφάσισα να επενδύσω χρόνο και ενέργεια μόνο σε ό,τι με γεμίζει χωρίς να αποσπάται η προσοχή μου εκεί που δεν αξίζει!
Το προσωπικό μου προφίλ στο facebook θα κλείσει, αλλά η σελίδα του parettyng θα παραμείνει ανοιχτή! Ο τρόπος επικοινωνίας που θα έχουμε θα είναι το Instagram. Ακολούθησε με λοιπόν στο Instagram με #parettyng για συνεχόμενο μοίρασμα έμπνευσης, εμπειριών αλλά και καλοκαιρινών συνταγών.
Εύχομαι να έχετε όλοι ένα ήσυχο, ειρηνικό και εμπλουτιστικό καλοκαίρι γεμάτο με ανθρώπους που αγαπάτε. Απαλλαχτείτε από τα περιττά και να θυμάστε « almost everything will work again if you unplug it, including you!!!»
Όπως λέει ο φίλος μου ο Σωκράτης «This is not «Goodbye», this is «Auf Wiedersehen ».
Και μη ξεχνάς το μότο μου… breathe in, breathe out and let go (το έκανα και τατουάζ, στο ‘πα;).
Να είσαι καλά.
………………………………cause in parETTYng a break is always needed!
parETTYng 